رمضان

رمضان آمد و آهسته صدا کرد مرا / مستعد سفر شهر خدا کرد مرا

از گلستان کرم طرفه نسیمی بوزید / که سراپای پر از عطر و صفا کرد مرا

نازم آن دوست که با لطف سلیمانیه خویش / پله از سلسله دیو دعا کرد مرا

فیض روح القدسم کرد رها از ظلمات / همرهی تا به لب آب بقا کرد مرا

من نبودم بجز از جاهل گم کرده رهی / لایق مکتب فخرالنجبا کرد مرا

در شگفتم ز کرامات و خطاپوشی او / من خطا کردم و او مهر و وفا کرد مرا

دست از دامن این پیک مبارک نکشم / که به مهمانی آن دوست ندا کرد مرا

زین دعاهاست که با این همه بی برگی و ضعف / در گلستان ادب نغمه سرا کرد مرا

هر سر مویم گر شکند تا به ابد / کرم بود از این همه فیضی که عطا کرد مرا

                                                                                                            فتح ا... اسلامی نیا