آیه های عاشقانه...(ویژه رمضان)

کس نمی داند زمن...جز اندکی                   وزهزاران جرم و بد فعلی ...یکی

من همی آن دانم و ستار من                      جرم ها و زشتی و کردار من

هر چه کردم جمله نا کرده گرفت                  طاعت ناورده آورده گرفت

نام من در نامه ی پاکان نوشت                   دوزخی بودم.ببخشیدند بهشت

عفو کردن جملگی جرم و گناه                    شد سفید آن نامه و روی سیاه

آه کردم چون رسن شد آه من                    گشت آویزان.رسن در چاه من

آن رسن بگرفتم و بیرون شدم                    شادو زفت و فربه و گلگون شدم

در بن چاهی همی بودم نگون                   در دو عالم هم نمی گنجم کنون

آفرین ها بر تو بادآ ای خدا                      ناگهان کردی مرا از غم جدا

گر سر هر موی من گردد زبان                     شکر های تو نیاید در بیان      

تو در جان منی من غم ندارم                         تو ایمان منی من کم ندارم

اگر درمان تویی.دردم فزون باد                        وگر عشقی تو.سهمم جنون باد

توئی تنها توئی تو علت من تو                      تو بخشاینده ی بی منت من.تو

صدایم کن صدای تو ترانه ست                      کلامت آیه های عاشقانه ست

تو را من سجده سجده می پرستم               که سر بر خاک بر زانو نشستم

مولانا